Het is een rustpunt, een plek om te verblijven, te zitten, te spelen, te lezen en op te treden. Aan de Paul Hufkade op IJburg, dobberend in het water ligt de ‘Floating Poetry Room’ ontworpen door de Amerikaanse kunstenaar Siah Armajani gemaakt in samenspraak met uitvoerend kunstenaar Ben Raaijman.
Het is een ponton, omgeven door een hekwerk dat fungeert als drager van een dichterlijke tekst. De tekst is van de Amsterdamse dichter Frank Starik.
Wie was het? De mens, zichzelf genoeg
draagt stenen steden stenen aan.
Zand waarin men palen slaat
overkant, kom dichterbij.
De pier die in het water steekt
de damwand die de golven breekt
de weg waarlangs een auto rijdt.
We gaan. Want alle water
is een echo van de oceaan.
De regen valt maar raakt niet kwijt
in water, dat mijn bootje draagt.
Vogel, vlieg, omhoog, omlaag.
Nader mij. Beloof me land.
Zolang ik op de kade sta
zo zingt mijn hart: Amerika.
Waarheen, waarheen?
Blijf hier en denk jezelf een zee.
