Architectuur wordt de moeder der kunsten genoemd, ook wel bouwkunst. Maar tegenwoordig is architectuur meer bouwkunde dan bouwkunst. Dat is ook niet zo gek. Gezien alle eisen waaraan een gebouw moet voldoen én het door het economiseren van elke vierkante centimeter, blijft er weinig speelruimte over. Een architect komt niet meer aan (het integreren van) kunst toe. Marjet Wessels Boer zocht in haar onderzoek uit waarom we zo anoniem zijn gaan bouwen en wat de waarde is van verbeelding voor de gebouwde omgeving. Samen met beleidsmakers, architecten, toegepast kunstenaars, ontwerpers en bouwers werd er in dit programma besproken wat er voor nodig is om onze gebouwde omgeving weer te laten spreken.
Nils Van Beek, secretaris van het stadscuratorium, nam deel aan het gesprek. De videoregistratie van het programma is hier terug te kijken.
